“Çirkinliğine rağmen hâlâ ayartıyorsa manzara, gözün gördüğünü değil, hatırladıklarını eşelemeli: Pencerenin önüne masa kurmak, onu güneşin yer değiştirmesine göre ayarlamak geride kalmış bir zamana yetişme, zamanı hiçe sayma hevesinin çürük akçesi midir, bilebilsem, el ayak çekmenin önünde bir engel kalmayacak, ola ki. Manzaranın sessizini bulana dek berraklık saymalı o halde bulanıklığı, yazma zorunluluğuna şu alıştırma disiplini payandalık etmeli.”
-%18